Afgelopen maand mocht ik een gezin, (vader, moeder en 2 dochters) begeleiden, na het plotseling overlijden van hun lieve vader & opa.

Het overlijden kwam totaal onverwachts, en het verdriet en gemis was enorm, als kind(eren) wil je er zijn voor je moeder/oma, maar ook voor je eigen kinderen, een hele lastige en moeilijke opgave, ik mocht dit gezin in deze periode bijstaan.

Het gezin heeft dit als erg fijn ervaren en wilde hun verhaal en ervaring kort met ons delen.

Dank daar voor

We zaten ineens in een mega achtbaan, het plostseling overlijden van onze lieve vader en opa, en een moeder/oma die helemaal van de kaart was, waar we er zo veel mogelijk voor haar wilde zijn, moesten we onze twee dochters van 9 en 11 jaar ook nog vertellen dat lieve Oppie er niet meer was, hij was echt hun maatje, en allergrootste fan

De uitvaart verzoger attendeerde ons op rouw en verlies begeleiding. Jeetje, daar moesten we wel even over nadenken, op dit moment een vreemde aan halen, voelde dubbel..

Zijn advies was dan ook, bel even, en maak even kennis, en beslis dan of het past bij jullie.

Na enige twijffel toch gebeld, en wat was het een rustig en liefdevol telefoon gesprek, waarna we vroegen of ze langs wilde komen. De volgende dag kwam ze bij ons langs, in alle rust konden we ons verhaal en de nodige emoties kwijt, ze voelde ons en ons dilemma haarfijn aan, en in alle rust onstond er zelf een klik met onze dochters, ze voelde zich op hun gemak bij Geralda, en wij hoefde ons niet schuldig te voelen dat we de aandacht en verdriet moesten delen. In de week van het afscheid kwam ze op ons verzoek elke dag even langs, legde de meisjes op hun niveau uit, wat ze konden verwachten tijdens de uitvaart, en gaf ze ons handvatten hoe we de meisjes zo goed mogelijk konden betrekken bij de uitvaart. Tijdens de uitvaart was ze ook op ons verzoek aanwezig, bijna onzichtbaar, maar zichtbaar voor de meisjes, samen hebben ze tijdens de uitvaart een herinnerings boek gemaakt, en tekeningen die voor Oppie, die mee mochten in de kist.

Tijdens het koffie moment, zaten de meisjes en andere kinderen bij Geralda, die hun voorlas uit het boek De Wensbloem.

We hebben echt getwijfdeld of we dit wel moesten doen, maar wat zijn we dankbaar dat we op aanraden van de uitvaart verzorger toch hebben gebeld.

De meisjes proberen het nu in alle rust een plekje te geven, en op hun eigen manier met het verdriet en gemis om te gaan.

We zijn erg dankbaar dat Geralda er voor ons gezin, (en zelfs voor de andere kinderen tijdens de uitvaart) was in deze bizarre periode.

Dank je wel Geralda,

voor al je liefde en geduld