Een jongen van 8 jaar zit schuin tegenover mij en zijn gezicht is naar beneden gericht.

“ Hoe gaat het nu met je? “ vraag ik vriendelijk. Hij haalt zijn schouders op.

Het is zijn 2e kind-sessie en als holistisch kindertherapeut weet ik, dat deze jongen in

zijn leven al veel heeft meegemaakt. Moeder kijkt haar zoon liefdevol aan, maar hij geeft weinig respons. Ik focus mijn aandacht

op moeder en vraag rustig waarmee haar zoon deze sessie geholpen mag worden.

Ze geeft terug, dat haar zoon op school negatief gedrag laat zien en dat hij conflicten

heeft. Zij hoopt intens, dat hij geholpen wordt met zijn trauma’s. Ik kijk de jongen opnieuw

aan en zie innerlijke worsteling. Als holistisch kindertherapeut werk ik met de verschillende

niveaus van belichamingen en daarom vraag ik: “ Hoe is het met je lichaam? Heb je ergens

pijn of last van? “ De jongen knikt ja. “ Aha, denk ik. Dat is een ingang. “ Waar heb je last van?

Hij pakt zijn keel vast en laat zien, dat hij moeilijk kan slikken.

“ Pijn “ zegt hij alleen maar. Nu weet ik dat zijn keel in deze sessie aandacht vereist.

De keel is het centrum voor spraak en uiting en mogelijk slikt hij gevoelens en gedachten

weg. Ik weet nog niet hoe ik deze jongen in beweging krijg. Hij geeft duidelijk aan niks te

willen. “Vind je het leuk om de regenboogweg te gaan lopen? “ Hij kijkt me onderzoekend aan.

Ik pak de Regenboogweg box uit de kast en open de doos. Hij kijkt nieuwsgierig naar wat erin zit.

“ Kom maar, dan mag je me helpen “, zeg ik liefdevol.

De jongen staat op. Zijn nieuwsgierigheid wint het van zijn belemmering.

“ Zullen we samen de regenboogweg gaan neerleggen? “ Ik doe het voor en benoem de

mogelijkheden voor het leggen van de regenboogweg. Behendig en overtuigd legt de jongen

de regenboogweg neer. Hij heeft er voor gekozen om het pad als een puzzel aan elkaar te leggen.

Wanneer ik heb uitgelegd hoe dat we te werk gaan, knikt de jongen instemmend. Als holistisch

kindertherapeut observeer en begeleid ik hem.

Wanneer hij op de oranje stip staat, gebeurt er iets moois. Hij pakt het doekaartje:

Schrijf een gedichtje van 5 zinnen.

“ Ohh, maar dat kan ik wel “, zegt hij overtuigend. Dit is de eerste zin die hij uitspreekt. Hij gaat zitten en

begint ijverig te schrijven. Zijn moeder die bij de sessie aanwezig is, omdat de jongen dat wilt en ik

kijken vol belangstelling toe. “ Klaar “ zegt hij tevreden.

“ Wil je het gedichtje voorlezen? “ vraag ik vriendelijk.

Hij knikt en begint te lezen. Moeder en ik zijn blij verrast en dit laten we ook blijken. De jongen straalt.

Tijdens het lopen van de regenboogweg zie ik een slimme, creatieve en hard werkende jongen

tevoorschijn komen. Het is fantastisch om dat te zien!!

Hij weet wat hij wil en laat zien dat hij veel kwaliteiten in zich heeft.

Na de sessie is moeder opgelucht en ze oogt trots.

Ik voel mezelf heel gelukkig, dat de regenboogweg samen met het bordspel zijn unieke kwaliteiten heeft

laten zien, door het stap voor stap te bewandelen van deze kleurrijke weg.